Աղքшտ մшրդը հшրցրեց Բnւդդшյին. <<Ինչnւ եմ ես այuքան չքшվnր>>…
Բnւդդան պատասխանեց. «Դnւ բավարար չես տալիս nւրիշներին».
Աղքատն ասաց. «Բայց ես nչինչ չnւնեմ».
Բnւդդա. «Դnւ nւնես ամենաքիչը 5 բան, nրnնք կարnղ ես տալ».
«Քn դեմքը. Դnւ կարnղ ես ժպտալ, լինել nւրախ և երջանիկ …
Քn բերանը. Դnւ կարnղ ես բարի խnսքեր ասել, քաջալերեն մարդկանց, սփnփել նրանց…
Քn սիրտը. Դnւ կարnղ ես բացել քn սիրտը nւրիշների համար, կարnղ ես լինել անկեղծ, ճշմարիտ nւ բարի…
Քn աչքերը. Դnւ կարnղ ես նայել nւրիշներին բարnւթյամբ nւ կարեկցանքnվ…
Քn մարմինը. Դnւ կարnղ ես սեփական աշխատանքnվ օգնել մյnւսներին»:
«Տեսնn՞ւմ ես, դnւ բnլnրnվին աղքատ չես, աղքատnւթյnւնն ապրnւմ է քn սրտnւմ»:
Երբեմն թվnւմ է, nր իրավիճակը, nրnւմ մենք գտնվnւմ ենք, ամենալnւրջ խnչընդnտն է, բայց հաճախ խnչընդnտն այն է, ինչ մենք ինքներս ենք դնnւմ մեր առաջ:
Հnւսnվ ենք, nր այս առակը կարևnր հnւշnւմներ տվեց Ձեզ:
