Եկեք անկեղծ լինենք։ Երևի ճիշտ են այն պնդումները, թե ցանկացած վիճահարույց հարցով բանավոր պայմանավորվածությունները ոչ միայն առ ոչինչ են, այլև խիստ վտանգավոր, քանզի կողմերից յուրաքանչյուրը դրանք մեկնաբանում է սեփական շահերից ելնելով ու հաճախ պարզապես անհնար է զատել՝ ո՞վ է խեղաթյուրում իրականությունը։ Բրյուսելում Հայաստանի վարչապետի և Ադրբեջանի նախագահի հանդիպումը ձեզ օրինակ։
Տեսեք, թե ինչ էր ասում Իլհամ Ալիևը հանդիպման հենց նախօրեին. «Անցած ամիսներին Հայաստանը դեմ էր ավտոմոբիլային ճանապարհի բացմանը, բայց հիմա մեզ հաջողվեց համոզել դրա անխուսափելիությունը, և նրանք համաձայնեցին։ Այսպիսով, կա համաձայնություն. ներկայումս մենք քննարկում ենք այդ միջանցքի՝ Զանգեզուրի միջանցքի իրավական ռեժիմը, որը Ադրբեջանից հասնում է Հայաստան, իսկ այնտեղից՝ Նախիջևանի Ինքնավար Հանրապետություն», — պնդել է Ալիևը եվրոպական թերթերից մեկին տված հարցազրույցում։ Նկատեք՝ նա խոսում է հենց ավտոմոբիլային հաղորդակցության մասին, որն արդեն երկար ժամանակ է, ինչ հայ-ադրբեջանական վիճաբանության գլխավոր առարկան է. արդյոք Հայաստանի տարածքով ի վերջո ավտոմոբիլային ճանապարհ կանցնի՞, որը կկապի Ադրբեջանի հիմնական մասը Նախիջևանի հետ։
Դիտեք նաև՝
